Τι θέλω να αποφύγω;

Όταν ήμουν μικρός φοβόμουν τα σκυλιά. Τότε (πάνε 30+ χρόνια…) υπήρχαν πολλά αδέσποτα στη Γλυφάδα (ναι εκεί μεγάλωσα, στη Γλυφάδα) και… όπου και να πήγαινες 2-3 θα ήταν εκεί. Στην αρχή τα απέφευγα αλλάζοντας πεζοδρόμιο ή και δρόμο ακόμα. Κάθε φορά που πήγαινα στο σπίτι του φίλου μου που ήταν μόλις 2 στενά πιο κάτω από το δικό μου, θα έκανα το γύρο τετραγώνων για να αποφύγω κάποια συγκεκριμένα που σύχναζαν σε “εκείνη” τη γωνία. Αυτό δούλεψε για 2-3 φορές. Τα σκυλιά όμως ήταν παντού και έτσι όσους δρόμους και να άλλαζα, έπεφτα πάνω σε κάποιο. Μπορεί να μην μου έκαναν τίποτα, να μην σηκώνονταν καν από την ξάπλα τους, αλλά νομίζω καταλαβαίνεις ότι ο φόβος είναι…φόβος… μην σου πω και ΦΟΒΟΣ!

Και τότε, μια μέρα έγινε και το…αδιανόητο! Καθώς έκανα την κλασική(!) μου διαδρομή προς το καράτε που έκανα τότε (4 στενά από το σπίτι μου, όχι απλά 2 που ήταν του φίλου μου…) με περικύκλωσαν 8 σκυλιά (μπορεί να ήταν και 3, αλλά στο μυαλό μου ήταν σίγουρα 8! – ακόμα και τώρα όταν το σκέφτομαι… 8 ήταν!) και μάλιστα το ένα μου επιτέθηκε και με δάγκωσε από πίσω… Πήγα σε γιατρούς, έκανα αντιλυσσικά εμβόλια (μιλάμε για 30 χρόνια πριν, έτσι;) κτλ… Μεγάλη διαδικασία… Τι λες, αισθανόμουν δυνατότερος ή πιο φοβισμένος μετά από αυτό;

Και τελικά… τι πιστεύεις ότι έγινε για να φτάσω στο σημείο να βρίσκομαι δίπλα σε ένα rottweiler, το οποίο είχαν καταφέρει να χαϊδέψουν ελάχιστα άτομα χωρίς να τους επιτεθεί ή και να τους δαγκώσει, και να κάνω και μπάνιο μαζί του…; Έμαθα να προστατεύω τον εαυτό μου ώστε να μη χρειάζεται να αλλάζω πάντα δρόμο (εκτός και αν το να αλλάζω δρόμο εξυπηρετεί το σκοπό μου) και να είμαι ευέλικτος…

Σε αυτή την περίπτωση, νόμιζα ότι ήθελα να αποφύγω τα σκυλιά… αυτό όμως που ήθελα να αποφύγω ήταν.. ο φόβος που μου δημιουργούσαν τα σκυλιά… Άλλο το ένα, και άλλο το άλλο…Βλέπεις τη διαφορά;