Προσφορά και προσωπικό όφελος

Μια από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου είναι αυτή της προσφοράς. Υπάρχει όμως διαχωριστική γραμμή μεταξύ στην προσφορά και στο προσωπικό όφελος; Τι σημαίνει, πραγματικά, το να προσφέρει κανείς; Αν προσφέρει κάποιος μπορείς να έχει και προσωπικό όφελος;

Προσφορά σημαίνει να δίνω σε κάποιον άλλο, έξω από τον εαυτό μου, κάτι. Τι “κάτι” όμως; Η απάντηση που κάθεται καλύτερα στο μυαλό μου είναι “κάτι” που χρειάζεται αυτός, κάτι που ικανοποιεί τις ανάγκες του, τις δικές του. Η προσφορά είναι, δηλαδή, το να βγαίνουμε από τις δικές μας ανάγκες και να ικανοποιήσουμε αυτές των άλλων, σε πρώτο πλάνο.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, στο μυαλό μου η προσφορά ήταν συνδεδεμένη με τη φιλανθρωπία και η φιλανθρωπία, με τη σειρά της, ήταν συνδεδεμένη με το να δίνω χρήματα σε κάποιον. Πιστεύω πολύς κόσμος έχει αυτή τη σύνδεση στο μυαλό του. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εργάζονται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις με μισθό, άλλοι δίνουν χρήματα σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και τις στηρίζουν, άλλοι κάνουν δράση φιλανθρωπική χωρίς αμοιβή. Υπάρχει διαφορά από προσφορά σε προσφορά; Υπάρχει περισσότερη ή λιγότερη προσφορά;

Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, αν βάλεις και την έννοια της ελεημοσύνης στο προσκήνιο περιπλέκεται το θέμα ή τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση. Στο δικό μου το μυαλό αυτή η έννοια λύνει το γρίφο. Η ελεημοσύνη είναι οτιδήποτε δίνεται από κάποιον που αισθάνεται οίκτο για κάποιο άλλο πρόσωπο. Αν δίνεις επομένως και αισθάνεσαι λύπη, δηλαδή, για την κατάσταση που βρίσκεται ο άλλος, αυτό είναι ελεημοσύνη. Η κατάσταση που βρίσκεται ο άλλος, όμως, είναι επιλογή του. Γιατί να αισθάνεσαι οίκτο για την επιλογή που έκανε ο άλλος για το δικό του εαυτό; Πόσο τον βοηθάς, πραγματικά, δίνοντάς του κάτι; Δίνοντας χρήματα σε κάποιον τον βοηθάς να βγει από την κατάσταση που βρίσκεται ή τον βοηθάς να παραμείνει εκεί που βρίσκεται, συνεχίζοντας την ίδια λύσης στο ίδιο πρόβλημα, μέρα με τη μέρα; Δεν μιλάω για το πως βρέθηκε στην κατάστασή του, αλλά τι κάνει για να την αλλάξει.

Η προσφορά όμως δεν είναι ελεημοσύνη. Δίνοντας σε κάποιον κάτι που χρειάζεται και ικανοποιεί τις ανάγκες του, τον βγάζει από το πρόβλημα, δεν τον καθηλώνει σε αυτό! Η προσφορά δεν γίνεται από οίκτο, αλλά από αγάπη. Η προσφορά μπορεί να είναι να ΜΗΝ δώσεις κάτι σε κάποιον, αν αυτό γίνεται συνειδητά, γιατί έτσι μπορεί να τον βοηθάς να σκεφτεί άλλους τρόπους να πάει παρακάτω στη ζωή του. Και αν σκεφτεί έτσι, σίγουρα εξελίσσεται. Αν δεν σκεφτεί έτσι, εσύ να ξέρεις ότι έκανες ότι μπορούσες για να τον βοηθήσεις -αυτός δεν έκανε ότι μπορούσε να βοηθήσει τον εαυτό του. Νομίζω ότι η ελεημοσύνη έχει πάντα προσωπικό όφελος, αυτό του να αισθάνεται αυτός που την κάνει σημαντικός στα μάτια κάποιου άλλου, αυτό της υποτίμησης… αν μπορείς να το πεις όφελος!

Εδώ ξεκινάει και το μεγάλο ερώτημα… Αν σου συστήσω να κάνεις μια δράση πάνω σε κάτι, για το οποίο θα χρειαστεί να πληρώσεις, αλλά αυτό θα σου αλλάξει τη ζωή (τη δική σου) για πάντα με τον καλύτερο και πιο όμορφο τρόπο, προσφέρω στη ζωή σου; Εγώ ή αυτός που θα λάβει χρήματα θα έχω/έχει προσωπικό όφελος; Πώς το βλέπεις;