Ορφέας και Ευρυδίκη – Ο μύθος

Η ζωή και ο χρόνος είναι σαν ένα ποτάμι. Ό,τι και να γίνει, η ροή δεν αλλάζει, πηγαίνει πάντα προς μια κατεύθυνση, μπροστά. Ό,τι έγινε, έγινε. Όσο κοιτάζεις πίσω, ή δεν ζεις το τώρα, τόσο δυστυχισμένος θα νιώθεις. Θα αισθάνεσαι ανήμπορος… και αυτό γιατί είσαι! Ανήμπορος να αλλάξεις αυτό που ήδη έχει γίνει. Αυτό όμως που μπορείς να αλλάξεις, είναι η πιθανότητα να γίνει κάτι που δεν έχει ήδη γίνει, αρκεί να το προσπαθήσεις!

Ο Ορφέας ήταν από τους μεγαλύτερους ποιητές και μουσικούς της αρχαιότητας. Ήταν, λέει, υιός της μούσας Καλλιόπης, και σύμφωνα με το μύθο, ο ίδιος ο Απόλλωνας του έμαθε πώς να παίζει λύρα. Η τέχνη του ήταν τέτοια που μάγευε τους ανθρώπους, εξημέρωνε άγρια ζώα και έκανε πέτρες να κινούνται για να έρθουν πιο κοντά να ακούσουν το τραγούδι του. Ήταν μάλιστα και αυτός που με το τραγούδι και τη λύρα του αποκοίμισε το χρυσόμαλλο δέρας στην Αργοναυτική εκστρατεία.

Αγάπησε μια νύμφη, την Ευρυδίκη, με την οποία παντρεύτηκε και ζούσε ευτυχισμένα. Η ευτυχία αυτή όμως σταμάτησε όταν ένα φίδι τσίμπησε το πόδι της Ευρυδίκης, η οποία και πέθανε. Η ευτυχία έδωσε τη θέση της στη θλίψη στη ζωή του Ορφέα, του οποίου το τραγούδι έγινε τόσο λυπητερό που ακόμα και οι πέτρες ράγιζαν. Ο Ορφέας έμενε στη θλίψη και το τραγούδι του γινόταν ολοένα και πιο λυπητερό, μέχρι που δεν άντεξαν και οι θεοί του Ολύμπου και του επέτρεψαν να κατέβει στον Άδη και να προσπαθήσει να πείσει τον Πλούτωνα να αφήσει την αγαπημένη του να επιστρέψει.

Με το τραγούδι του κοίμισε τον Κέρβερο, που φύλαγε την πόρτα του Άδη, και έπεισε τον Πλούτωνα να αφήσει την Ευρυδίκη να φύγει. Υπό έναν όρο: καθώς ανέβαιναν από τον Άδη, ο Ορφέας θα πήγαινε πρώτος και θα τον ακολουθούσε η Ευρυδίκη. Ο Ορφέας δεν θα έπρεπε να γυρίσει να την κοιτάξει, παρά μόνο όταν έφταναν έξω από τις πύλες του Άδη.

Ο Ορφέας δέχτηκε και ξεκίνησαν. Πριν φτάσουν, όμως, στην έξοδο, η λαχτάρα και η αγάπη του Ορφέα για την Ευρυδίκη ήταν τέτοια, που δεν άντεξε, έχασε την υπομονή του, και γύρισε και την κοίταξε. Η Ευρυδίκη χάθηκε και επέστρεψε στον Άδη και ο Ορφέας συνέχισε τη ζωή του στη θλίψη.

Σήμερα, βάζω χρώμα στη ζωή μου αφήνοντας πίσω μου ό,τι έγινε και εστιάζοντας σε αυτό που θα με πάει μπροστά

Ο Ορφέας δεν αποδέχτηκε ποτέ το θάνατο της Ευρυδίκης. Προσπάθησε να αλλάξει ακόμα και τον θάνατο, παραμένοντας στο παρελθόν και μην επιτρέποντας στον εαυτό του να βρει αλλού τη χαρά. Εστίαζε πάντα στο ίδιο σημείο! Η Ευρυδίκη ήταν ήδη πεθαμένη, αλλά το μυαλό του εστίαζε στο πώς θα αλλάξει αυτό που έγινε, πώς θα γυρίσει το χρόνο πίσω, πώς θα αντιστρέψει τη ροή του ποταμού. Δεν έκανε ποτέ την ερώτηση “Πώς μπορώ να βρω τη χαρά σήμερα;” στον εαυτό του, ίσως γιατί το σύστημα πεποιθήσεών του να μην του το επέτρεπε…

Μου άρεσαν πολύ οι οπτικές του τενόρου και του χορογράφου, γι αυτό και το παραθέτω εδώ.

Γράφει ο Μιχάλης Χριστοδούλου

Μοιράσου αυτό το άρθρο με τους φίλους σου, για να τους βοηθήσεις και εκείνους να βάλουν χρώμα στην ζωή τους.